بسم‌الله الرحمن الرحیم

دین

واژه دین معانی لغوی متعددی دارد که ازجمله مهم‌ترین آن‌ها آیین و کیش، راه و روش، جزا و مکافات است. در قرآن کریم نیز واژه "دین" «به معانی مختلفی به‌کاررفته  است، ازجمله به معنای» جزا «در برخی آیات، مانند : مالک یوم‌الدین و به معنای» آیین و مقررات «، در آیاتی مانند : لکم دین کم ولی دین. بنا بر معنای اخیر، واژه» دین «مجموعه‌ای شامل مقررات و دستورالعمل‌های خاص است. 

امام معمولاً این واژه تنها برای مجموعه مقرراتی به کار می‌رود که ناظر به ابعاد سرنوشت‌ساز زندگی انسان‌اند و نوعی قداست دارند، وبدین جهت، به قوانین راهنمایی و رانندگی که تنها بخشی محدود و فرعی از زندگی را دربرمی گیرند،» دین نمی‌گویند.بنابراین دین در بردارندِ مفرداتی است که با پیروی از آن‌ها ، می‌توان به هدف کلی زندگی یعنی سعادت و خوشبختی، دست‌یافت.اما ازآن‌رو که چنین مفرداتی بر مبنای اعتقاداتی استوار است، مجموعه‌ای دو، یعنی اعتقادات اساسی، و مقرراتی که باهدف دستیابی به سعادت ارائه می‌شوند، در اصطلاح"دین"نامیده می‌شود.

دین مجموعه‌ای از عقاید و مقررات خاص است که با پذیرش آن عقاید، و پیروی از آن مقررات، انسان به سعادت حقیقی می‌رسد.[1]